"Haft Krajeński – tradycja ludowa i tradycja wytworzona" to cykl wydarzeń realizowanych na przełomie października i listopada 2018 w okolicznych ośrodkach kultury na Krajnie. Działalność rękodzielników na Krajnie oraz zainteresowanie tematyką haftu na jarmarkach dowodzi o potrzebie kultywowania tradycji. Jedno z takich spotkań odbyło się w miniony wtorek, 13 listopada, w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury w Więcborku.

Wstępem do spotkania był występ Zespołu Folklorystycznego Krajniacy z Wielkiego Buczka, który działa od około 40 lat na Krajnie Złotowskiej, kultywujący tradycje i zwyczaje regionu. W swoim repertuarze ma liczne widowiska folklorystyczne pokazujące zwyczaje, obyczaje, obrzędy, pieśni, język (gwarę krajeńską), także stroje i sprzęty, także widowiska patriotyczne związane z tradycjami wsi i regionu. Członkami zespołu są zarówno dorośli, jak młodzież i dzieci. Ta wielopokoleniowość jest jedną z cech charakterystycznych zespołu, przez którego szeregi przewinęło się już ponad sto osób. Kierownikiem zespołu jest od początku jego istnienia Jowita Kęcińska-Kaczmarek.

Prezentacji materiałów opracowanych przez dr Dorotę Angutek, dotyczących haftu krajeńskiego dokonała Kamila Krzanik-Dworanowska, dyrektor Muzeum Ziemi Złotowskiej. Złotów należał do końca II wojny światowej do państwa pruskiego, które planowo niszczyło przejawy polskości. Aktywna postawa ludności rodzimej oraz duże przywiązanie do własnej kultury, pozwoliło przetrwać okres silnych oddziaływań germanizacyjnych. Jednym z przejawów był ludowy haft krajeński.

Uczestnicy panelowego spotkania w więcborskim MGOK-u mieli możliwość zapoznania się z wpływem haftu krajeńskiego na współczesne wytwory rękodzielnicze, biorąc udział w warsztatach malowania motywów z haftu krajeńskiego na przedmiotach codziennego użytku, prowadzonych przez Joannę Skiera. Według dr Angutek konwencjonalna tradycja hafciarska na Krajnie wyrasta z więzi lokalnych i regionalnych wynikających z faktu bycia Krajniakiem. Jednak współczesne techniki sprawiają, że technika haftu jest wypierana przez bardziej nowoczesne i prostsze metody plastyczne, np. malowanie na porcelanie, szkle czy na tkaninie. Efektem spotkania warsztatowego były oparte na tradycji ludowej Krajniaków, współczesne przedmioty użytkowe.