Kuny ? uciążliwe drapieżniki

Kuna to gatunek ssaka drapieżnego, o niewielkich rozmiarach, należący do rodziny łasicowatych. W Polsce występują dwa odrębne gatunki kuny, domowa i leśna, a każdy z nich dzieli się dodatkowo na kilkanaście podgatunków. Choć są do siebie bardzo podobne, to różnią się między sobą ubarwieniem oraz sposobem bytowania.

Kuna leśna         

Kuna leśna, zwana inaczej tumakiem, to gatunek występujący w prawie całej Europie, Azji, Iranie, a nawet zachodniej Syberii. Charakteryzuje się wydłużonym ciałem oraz krótkimi kończynami. Osiąga długość od 38 do 58 centymetrów, a jej puszysty ogon dorasta do 28 centymetrów. Wąska głowa zakończona jest wydłużonym pyskiem o ciemnym nosie, a uszy są trójkątne i lekko zaokrąglone na końcach. Jej futro przybiera brązowo – żółtawy kolor, o żółtej lub pomarańczowej plamie umiejscowionej na gardle. Cechą charakterystyczną odróżniająca ją od kuny domowej są łapy, które zimą porasta gęste futro, dzięki któremu zwierzę nie zapada się w śniegu. Łapy wyposażone są ostre, nieco wciągane pazury.

Kuna domowa

Kuna domowa, znana też pod nazwą kamionka, to drapieżnik o długości od 40 do 50 centymetrów i 21-30 centymetrowym ogonie. Występuje w Europie, części Azji o umiarkowanym klimacie po Himalaje i Chiny. Nazwa kuny domowej wzięła się od tego, że lubi ona trzymać się nieopodal siedzib ludzkich. Swoją budową przypomina gatunek leśny, jednak jest od niego trochę mniejsza i inaczej ubarwiona. Charakteryzuje się krótszymi kończynami oraz dłuższą głową o różowym, a nie czarnym nosie. Jej futro ma jaśniejszą, brązową barwę, a rozwidlona plama na piersi jest koloru białego. W przeciwieństwie do kuny leśnej jasne rozwidlenia biegną aż do klatki piersiowej. Jej podeszwy nie są pokryte futrem. Więcej o tym jak pozbyć się kuny domowej tutaj.

Miejsce występowania

Kuna leśna występuje niemal na całym obszarze naszego kraju, w lasach o charakterze zarówno liściastym jak i iglastym czy mieszanym. W Polsce jest jednak gatunkiem stosunkowo nielicznym. Zamieszkuje najczęściej rozległe lasy mieszane, górskie i nizinne, ale spotykany jest również w lasach iglastych i liściastych. Znajduje tam kryjówki tj. dziuple, nory czy kępy chrustu. Czasem zapuszcza się także na łąki i pola, znajdujące się na pograniczu lasu.

Kuna domowa również zamieszkuje lasy, szczególnie górskie, ale upodobała sobie także miejsce znajdujące się w pobliżu siedzib ludzkich tj. opuszczone ruiny, strychy, stodoły czy piwnice. Można spotkać ją nawet w centrum dużych miast.

Odżywianie i tryb życia

Zarówno kuny domowe jak i leśne największą aktywność wykazują nocą, zaraz po zachodzie słońca. Prowadzą raczej samotniczy tryb życia, cały dzień przesiadując w swoich kryjówkach. Kuny domowe potrafią być bardzo uciążliwe dla ludzi, wieczorem mogą zachowywać się głośno, robić bałagan w pomieszczeniach a w dodatku atakują i zabijają domowe zwierzęta tj. króliki czy kury.

Gatunek leśny swoje pożywienie zdobywa po zmroku, żywi się głównie drobiem, myszami, szczurami i ptactwem. Zarówno kuny domowe jak i leśne pomagają zachować równowagę wśród populacji gryzoni, pozbywając się myszy i szczurów.