Powszechnie przyjętym sposobem wyrażania wynagrodzenia jest kwota brutto, która nie uwzględnia potrąceń na obowiązkowe składki. Część danin pokrywanych jest przez pracodawcę, część zaś przez pracownika. Jakie potrącenia możemy wyróżnić przy umowie o pracę?
Zgodnie z obowiązującym prawem, od kwoty brutto pobiera się trzy składki ubezpieczenia społecznego, jedną składkę zdrowotną oraz zaliczkę na PIT. Ile procent naszej wypłaty trafia finalnie do naszego portfela i jaki procent zostaje pobrany na zadane zobowiązania? Poniższe składki omówimy na przykładzie minimalnej krajowej pensji: 2600 zł brutto.
Od kwoty brutto pracownika odejmowane są składki na ubezpieczenia społeczne: emerytalne, rentowe oraz wypadkowe. Zobowiązanie emerytalne wynosi 9, 76% stawki brutto, ubezpieczenie rentowe to koszt rzędu 1, 5%, a chorobowe: 2, 45%. Pracownik nie pokrywa czwartego ubezpieczenia społecznego, tzw. wypadkowego - leży to w gestii pracodawcy. W przypadku najniższej krajowej pensji, na poszczególne ubezpieczenia odprowadzimy kolejno: 253, 76 zł, 39 zł oraz 63, 70 zł.
Poza ubezpieczeniami społecznymi należy pamiętać o obowiązkowym ubezpieczeniu zdrowotnym, które trafia do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Ubezpieczenie to stanowi pomniejszenie naszego finalnego wynagrodzenia - nie tworzy ono kosztu dla pracodawcy. Stawka obowiązująca na rok 2020 wynosi 7, 77% wynagrodzenia brutto. Przy całkowitej kwocie 2600 zł na konto ZUS zostanie przelana kwota w wysokości 201, 92 zł.
Ostatnim czynnikiem uwzględnionym przez kalkulator wynagrodzeń jest zaliczka na podatek dochodowy, która zależy od miejsca zamieszkania, progu podatkowego oraz kwoty wolnej od podatku. Od kwoty brutto odejmuje się zaliczki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, a różnica stanowi podstawę opodatkowania. Zakładając, że pracujemy w mieście, w którym mieszkamy, zapłacimy 121 zł zaliczki, czyli 4, 65% kwoty brutto wynagrodzenia.
