Temat niekoszonych poboczy przy drogach powiatowych, kilka razy w roku, niezawodnie wraca niczym bumerang. Chwilami można odnieść wrażenie, że właściciel albo zarządca tych i tak trudnych do przebycia wertepów, które dumnie nazywamy drogami powiatowymi, rokrocznie bierze udział w jakimś prestiżowym konkursie na największy badyl wyhodowany tuż przy szosie.

Wybujałe chwasty i zarośla na poboczach naszych komunikacyjnych gościńców mogłyby się nawet wydać, jakiemuś oryginalnemu atyście albo poecie, zachwycające, przykuwające uwagę, urokliwe czy po prostu prześliczne. Mogłyby, gdyby nie to, że stanowią one realne zagrożenie dla wszystkich, bez wyjątku, użytkowników dróg. I tu jakiekolwiek żarty się kończą.

Chyba tylko Opatrzności zawdzięczamy, że w tym sezonie, nie doszło jeszcze do poważniejszych drogowych zdarzeń. Ale jeśli już, na takiej zapomnianej szosie, nie daj Boże, do kolizji dojdzie, winę i tak przypisze się oczywiście kierowcy, rowerzyście czy pieszemu, bo to on nie dostosował prędkości, nie przewidział, nie zachował ostrożności, chociaż przekonać się można naocznie, że sięgające powyżej dachu samochodu chaszcze zasłoniły zakręt, znak drogowy, idącego skrajem jezdni pieszego... 

Okazuje się jednak, że w powiecie sępoleńskim prosta czynność, którą wystarczy wykonać na czas, od lat i bez względu na to, kto powiatem zarządza, urasta do rangi problemu nie do rozwiązania. Na czas, to znaczy zanim nadmiernie urośnie, a nie gdy w gęstwinie, jak w buszu, może schować się rosły mężczyzna. 

Niestety, taki to już nasz lokalny folklor, że poboczy na czas się nie kosi i już. Śmiało można z tego wnioskować, że dbałość o bezpieczeństwo mieszkańców i o porządek, jakoś się w powiatowym samorządzie nie przyjęły.